Şizotipal kişilik bozukluğu, bireylerin olaylara dışa dönük tepki vermek yerine içsel olarak yaşadığı bir kişilik bozukluğudur. Bu kişiler, sosyal aktiviteler sırasında aşırı heyecan, kuşku, kaygı ve alınganlık yaşarlar. Toplum içinde garip davranışlar ve ilginç düşünceler sergilerler. Toplumdan soyutlanmayı istemeseler de insanlara karşı mesafeli davranırlar. Gerçeklere karşı yabancı gibi davranırlar, batıl inançlar ve gerçek olmayan kişilerden mesaj aldıklarına dair düşüncelere sahip olabilirler. Duygu ve düşüncelerinde dağınıklık görülür. Bu durum, davranışlarındaki gariplikler ve konuşmalarının net olmaması nedeniyle insanlarla olan ilişkilerinin bozulmasına yol açar. Kendilerine az sayıda arkadaş edinebilirler. Yabancıların yanında gergin olurlar ve tarikat gibi gruplara katılma eğilimi gösterebilirler. Şizotipal kişilik bozukluğuna sahip olan kişiler, ciddi sorunlar yaşarlar ve şizofren hastalara benzetilirler, ancak şizofrenlere göre daha az garip davranışlar sergilerler.

Bu kişilik bozukluğuna sahip olan hastalar, tedavi için psikoloğa gitmek istemezler. Ailelerinin zoruyla veya başka sebeplerle terapi almaya razı olurlar. Terapiye gittiklerinde olumlu tepkiler verirler. Kendilerini izole etmeden, insanlarla iletişim kurmaktan dolayı keyif alırlar. Kişilik bozukluğu olanlarda ilaç tedavisi, hastalığı tedavi etmek için değil, meydana gelen semptomları tedavi amacıyla kullanılır. Bu kişilik bozukluğunda da ilaçlar kullanılsa da terapi öncelikli olarak tercih edilmelidir. İlerlemiş rahatsızlıkları bulunanlar, hastanede yatarak tedavi edilebilir. Bu yöntem, onların kişilerle iletişim kurmasına yardımcı olabilir. Terapistler, bu kişilerin gerçek dışı davranışlarına ve inanışlarına karşı daha gerçekçi düşünceler geliştirmesine yardımcı olabilir. Konuşma bozukluğunu tedavi eden yöntemler, kişilerin iyileşmesinde oldukça etkilidir.