Depresif Kişilik Bozukluğu, süregelen bir seyir izleyen, kronik bir depresyon türüdür. Major depresif bozukluğa göre şiddeti daha hafiftir ancak, tam kesin çözüm yolu bulunmaması ve uzun sürmesi nedeniyle hastaların günlük yaşamını oldukça olumsuz şekilde etkilemektedir. Bu aynı zamanda distimi olarak da bilinmektedir. Ayrıca, daha eski dönemlerden beri depresif kişilik bozukluğu çok çeşitli isimlerle anılmıştır. Bunlardan bazıları şunlardır: kronik minör depresyon, depresif nöroz, karakterolojik depresyon, kronik disfori, intermitan depresyon, nörotik depresyon vb.

Depresif kişilik bozukluğu tanısının koyulabilmesi için en az 2 yıl boyunca devam eden depresyon belirtileri, yavaş ve sinsi başlangıç ve kronik seyirli depresyon gereklidir. Depresif kişilik bozukluğu, majör depresyon kadar şiddetli belirtiler göstermediğinden dolayı hastaların sosyal yaşamını ve günlük faaliyetlerini tamamen engellemez. Kişiler enerjilerini işlerine ve ailelerine ayırırlar ancak hobilerine ve kendilerine zaman ayırmazlar. Bu nedenle evliliklerinde çok sık sorun yaşayabilmektedirler. Ayrıca ruh hallerindeki çöküntüyü ve mutsuzluklarını saklamak istercesine yoğun bir şekilde çalışırlar.

Depresif kişilik bozukluğunun en belirgin semptomu en az 2 yıl süren depresyon belirtilerinin yaşanmasıdır. 2 yıl boyunca hemen hemen her gün depresif bir duygu durumu sürmek depresif kişilik bozukluğunun belirtisidir. Kadınlarda erkeklere göre çok daha sık görülmektedir. Bunun dışında şu belirtiler görülmektedir:

Çoğunlukla hastalarda iştah, cinsellik ve uyku düzeninde bozulmalar görülmemektedir. Ancak bu gibi belirtilerin de ara ara yoğun olarak yaşanabildiği majör depresyon atakları gözlemlenebilir. Majör depresyon atağı iyileştikten sonra depresif kişilik bozukluğu semptomları devam eder. Bu gibi depresif kişilik bozukluğuna majör depresyon ataklarının eklendiği durumlara "duble depresyon" adı verilmektedir.

Erken çocukluk ve ergenlik dönemlerinde kişinin karşılaştığı cinsel, duygusal istismarlar, tacizler, ihmaller, şiddet gibi travmalar depresif kişilik bozukluğu oluşma riskini artırmaktadır. Ayrıca bazı araştırmalar sonucunda bazı kişilik tiplerinin ve aile ilişkilerinin de depresif kişilik bozukluğuna neden olduğu görülmüştür. Örneğin çatışmalardan kaçınma, suçlama, olumsuz geri bildirim beklentileri, aşırı onay beklentileri bu gibi ilişki ve kişilik tiplerindendir. Bazı sağlık sorunları ve kayıplar da hastalığın oluşumunu tetiklemektedir.

Depresif kişilik bozukluğu tedavisine girişirken hastanın yaşadığı belirtiler, hastanın kişilik ve düşünce yapısı gibi unsurların her biri ayrı ayrı ele alınmalıdır. Depresif kişilik bozukluğu, tam anlamıyla kişilik yapısına oturan bir hastalık olduğundan dolayı, tedavisi için oldukça uzun ve zorlu bir süreçten geçilmesi gerekecektir.

Depresif kişilik bozukluğu tedavisi esnasında öncelikle gelecekte yaşanması muhtemel olan duygu dalgalanmaları önlenmelidir. Sosyal faaliyetler artırılmalıdır ve sosyal ilişkiler güçlendirilmelidir.

Bu süreçler sırasında doktorun tercihine göre düşük doz bir antidepresan tedavisi de başlanabilmektedir. Antidepresan ilaç tedavileri hastalığın belirtileri üzerinde kısa süreli düzelmeler sağlasa da tek başına depresif kişilik bozukluğu tedavisi için yetersiz kalacaktır. Bu nedenle antidepresan tedavisinin yanı sıra mutlaka psikoterapi görülmesi de gerekmektedir.

Depresif kişilik bozukluğu tedavisinde psikoterapi ve antidepresan tedavilerinin yanı sıra, destekleyici faaliyetler de önemlidir. Meditasyon, yoga, fiziksel egzersizler ve sağlıklı beslenme, tedavi sürecini destekleyen önemli unsurlardır. Ayrıca, hastaların sosyal destek sistemlerini güçlendirmeleri ve olumlu sosyal ilişkiler kurmaları da tedavi sürecine katkı sağlayabilir.

Bu yaklaşım, depresif kişilik bozukluğu olan bireylerin yaşam kalitesini artırarak, uzun vadede daha sağlıklı ve mutlu bir yaşama adım atmalarını sağlayacaktır.