İnsanlarla konuşmaktan çekiniyorum kimi zaman. Kalabalık ortamlardan kaçınıyorum. Ev içinde de yalnız olmayı tercih ediyorum. Bana yöneltilen soruları ilgisizce cevaplıyorum ya da duymazdan geliyorum.

Ailemden birisiyle tartıştığım zaman hayatım bitmiş gibi hissediyorum. Ölseydim onlar için daha iyi olurdu, ya da başka bir çocukları olsaydı hayatları daha farklı olurdu diye düşünüyorum.

Kasımın başında ağlamaktan başım ağrıyorken isteyerek gidip babamın dolabından maket bıçağını alıp yarısını avucumda kırdım. Derin bir yara açıldı ama görmezden gelip çizikler atmaya devam ettim. Ailem eve geldiğinde farketmediler.

2 hafta öncede çay bardağını avucumun içinde kerpetenle parçaladım. İzi hala geçmedi.

İki durumda da acı hissetmedim. Kan akışını seyrediyorum sadece. Bunu yaparken kalp atışlarım hızlanıyor. Sanki kan akarken ruhumdaki acıyı da azaltıyormuş gibi hissediyorum.

Bıçağa ya da cam kırıklarına, uzak kalamıyorum. Bu psikolojik durumum geçici mi?

Gönder

Admin

01 Temmuz 2024 Pazartesi

Sevgili Beyaz,

Yaşadığınız durum oldukça ciddidir ve geçici olup olmadığını belirlemek için bir uzmana danışmanız gerekmektedir. Kendi kendinize zarar verme eğilimi, altta yatan ciddi duygusal veya psikolojik sorunların bir belirtisi olabilir. Bu tür durumlar profesyonel yardımı gerektirir, bu nedenle bir psikolog veya psikiyatristle görüşmeniz önemlidir. Ailenizden veya güvenilir bir yakından destek alarak bir uzmana başvurmanız en doğru adım olacaktır. Sağlığınızı ihmal etmeyin ve bir an önce yardım alın.