Yeme bozukluğu, günümüzde özellikle kadınları etkisi altına alan ciddi bir sağlık sorunudur. Önceleri üst orta sınıfı etkilerken, artık daha geniş bir kesimi etkilemektedir. Zayıflık, güzelliğin bir parçası olarak algılandığından, yeme alışkanlıklarında değişimler gözlemlenmektedir. Diyetle bağlantılı olarak yeme alışkanlıkları değişmiş ve ideal vücut ölçülerine kavuşma arzusu, diyet yapan kişilerin sayısında artışa neden olmuştur.

Bu rahatsızlıkta kişiler, çok fazla miktarda yemek yiyerek ardından kusma gibi eylemlerle yediklerini çıkarmaya çalışırlar.

Bu yeme bozukluğu, patlayıncaya kadar yemek yeme nöbetlerinin yaşandığı bir rahatsızlıktır. Bu bozuklukta görülen belirtiler ise:

Bulimia nervosa teşhisini koyabilmek için, kişinin tıkanırcasına yemesi ve uygun olmayan telafi davranışlarının en az 3 ay süreyle haftada 2 defa tekrarlaması gerekir. Bu rahatsızlık iki şekilde yaşanır: İlkinde düzenli kusma, ilaçlar, idrar söktürücüler kullanılırken, ikincisinde yemek yememe veya aşırı fiziksel aktivite ve egzersizlerle kalorilerin telafi edilmesi davranışları görülür.

Anoreksiya, ölümle sonuçlanabilen ciddi bir sorun olmasına rağmen, bulimia hastaları kilolarını normal seviyede tutarlarsa bu riski daha az taşırlar. Bulimia hastalarında ilaçlara bağlı şişkinlik, diş sorunları, su tutulma ve ödemler görülür. Aşırı kusmayla birlikte sıvı ve elektrolit kaybı, mide sorunları, halsizlik, aşırı kusmadan fıtıklaşma, yara ve rektumda incelme ortaya çıkar. Anoreksiya durumunda kalp hastalıkları, kolesterol yükselmesi, tansiyon düşüklüğü gibi daha ciddi sorunlar yaşanır. Stres hormonlarındaki artış, tiroit hormonu bozuklukları, östrojen hormonu azalması, osteoporoz, kısırlık gibi etkiler yapar. Gebelerde düşük riski, bebeklerde gelişim geriliği görülebilir. Anoreksiya uzun süre devam ederse beyin ve sinir sisteminde kalıcı hasarlar yapabilir.

Kadınlar, erkeklere göre yeme bozukluğuna daha fazla yakalanır. Toplumda görülme sıklığı yaklaşık olarak %30 oranındadır. Kadınlarda fazla görülme nedeni, ergenlik döneminde görülen bedensel değişimlerdir. Bu süreçte vücutta yağ oranı artmakta, kalçalar genişlemekte ve göğüsler belirginleşmektedir. Kadınlar bu dönemde kilo alırlar. Bu durum, onları toplumdaki ideal ölçülerden uzaklaştırabilir. Araştırmalar, diyet yapmanın ergenlik dönemlerinde başladığını ve yeme bozukluğunun bu dönemde belirgin hale geldiğini göstermektedir. Kadınlar herkesten zayıf olma baskısı alırken, erkekler herkesten daha kaslı olma baskısı alırlar. Bu nedenlerle yeme bozukluğunun yaşanması kaçınılmaz hale gelir.

Kişiler, aile yapıları gereği yeterince serbestlik görmediklerinde, ailede yeterince keyif alamadıklarında veya ilişkilerinde doyum sağlayamadıklarında yeme bozukluğuna yakalanmaya meyilli hale gelirler. Yeme bozukluğu olan çocukların ailelerinde başarı beklentisi daha fazladır. Rahatsızlığı yaşayan kişilerin ailelerinde şişmanlık, alkolizm ve yeme bozukluğu sorunları daha fazla yaşanır. Ailede diyet yapma alışkanlığı olduğundan, özellikle kız çocukları diyet konusunda hassas olur. Bunun dışında bazı kişilik yapıları yeme bozukluğuna daha yatkındır. Özellikle kendi hayatı üzerinde kontrol sahibi olmayanlar, kendi bedenini ve kilosunu kontrol etmeye başlarlar. Önceleri bundan memnun olsalar da sonradan bunu amaç haline getirirler. Bazı durumlarda kişiler, kendine kimlik olarak zayıflığı seçer ve bunu sağlamak için kilo vermeye odaklanırlar.

Uygulanan psikoterapi yöntemlerinde, kişinin duygularını uygun bir şekilde ifade etmesi, yeme davranışı üzerine yanlış düşüncelerin değiştirilmesi, bedenine ait olumsuz algıların düzeltilmesi, özgüvenin sağlanması ve başkalarıyla olan sorunlarının belirlenerek çözümü için bir yaklaşım oluşturulması sağlanır. Ayrıca, beslenme uzmanları ve doktorlar tarafından yürütülen tedavi planları, kişinin sağlıklı beslenme alışkanlıkları kazanmasına ve fiziksel sağlığını korumasına yardımcı olur.