Merhaba. Ben geçen hafta pazartesi günü işe başladım. Daha doğrusu deneme sürecindeydim. İlk gün çok güzeldi. Yol beni ne kadar yorsa da çocuklara çok çabuk ısınmıştım. 2.gün oldu. Bana hangi sınıflara ne zaman derse gireceğimle ilgili bir bilgi dahi verilmedi. Ben sürekli çocuklarla İngilizce konuşmakla mükelleftim. Sonra 3 yaş grubunun sınıf öğretmeni “sen 11 gibi derse gir, miniklerle 9.30-10.30’a kdar ders işle dedi. Ben o sınıfa girdim. Sonra Benim gibi İngilizce öğretmeni arkadaşım bana “2 yaş grubu henüz küçük olduğu için yabancı gördükleri kişilerden korkuyorlar” dedi. “benim sınıfıma girebilirsin. Hem de nasıl anlattığımı görmüş olursun dedi.” Ben de onun sınıfına girdim. Sonra o an uzaklara daldım ve tek isteğim çekip gitmekti. Çocukların uyku saatinde 2 yaşındaki çocuğu ayağımda salladım. Akşam 4 gibi de diğer hocanın sınıfına girdim. Sonra Meslektaşım bana eve gidebilirsin A bey seni aradı, sanırım kararını verecek “dedi. Ben eşyalarımı aldım oradan ayrılır gibi A beyin odasına gidecekken velinin biri geldi arkamdan. Veliyle görüştükten sonra benimle görüştü. Memnun musun ? Nasıl gidiyor diye sordu. Yalnız sen çekingensin. Seni İngilizce konuşurken görmedim ama B öğretmenim senin İngilizce konuştuğunu söyledi” dedi. Ben senden sadece İngilizce konuşup sosyalleşmelerini istiyorum. Ayakta bebek sallamanı istemiyorum dedi. Bana kapıdan uğrayıp oo öğretmenim alışmışsınız diyen insan şimdi de bana bunu söylüyor. İşte şarkıları ezberlemek 1-2 dakikanı almaz dedi. Neyse ben çocuklara bu kadar ısınmışken yol bahanesiyle ve bu yetkili olan kişinin söylemleri yüzünden 2.günü işe gitmekten o zaman vazgeçtim. Kendi mesleğim harici birçok işte çalıştım. 8 saat ayakta kaldığım da oldu. Sabahın 6’sında eve geldiğim de oldu. Ama söz konusu kendi mesleğim olunca niyeyse en ufacık sebepten işi bırakma kararı aldım. Sebebi nedir ?
Önceki Cevaplar
Admin 01 Temmuz 2024 Pazartesi
Ece Hanım,
Sizin durumunuzda pişmanlık ve kaygı hissetmeniz oldukça doğal. Çalışma ortamında belirsizlik ve yeterli destek görememek, motivasyonunuzu düşürebilir ve kaygı yaratabilir. Ayrıca, kendi mesleğinizle ilgili yüksek beklentileriniz olabilir ve bu beklentilere ulaşamadığınızda hayal kırıklığı yaşıyor olabilirsiniz. Çalışma koşulları ve yöneticilerinizin tutumu da kararlarınızı etkileyen önemli faktörler arasında yer alır. Kendinize karşı daha sabırlı olmalı ve bu tür duyguların normal olduğunu kabul etmelisiniz. Bu deneyimleri birer öğrenme fırsatı olarak görüp, gelecekte daha iyi kararlar almanıza yardımcı olacak şekilde değerlendirebilirsiniz.
Merhaba. Ben geçen hafta pazartesi günü işe başladım. Daha doğrusu deneme sürecindeydim. İlk gün çok güzeldi. Yol beni ne kadar yorsa da çocuklara çok çabuk ısınmıştım. 2.gün oldu. Bana hangi sınıflara ne zaman derse gireceğimle ilgili bir bilgi dahi verilmedi. Ben sürekli çocuklarla İngilizce konuşmakla mükelleftim. Sonra 3 yaş grubunun sınıf öğretmeni “sen 11 gibi derse gir, miniklerle 9.30-10.30’a kdar ders işle dedi. Ben o sınıfa girdim. Sonra Benim gibi İngilizce öğretmeni arkadaşım bana “2 yaş grubu henüz küçük olduğu için yabancı gördükleri kişilerden korkuyorlar” dedi. “benim sınıfıma girebilirsin. Hem de nasıl anlattığımı görmüş olursun dedi.” Ben de onun sınıfına girdim. Sonra o an uzaklara daldım ve tek isteğim çekip gitmekti. Çocukların uyku saatinde 2 yaşındaki çocuğu ayağımda salladım. Akşam 4 gibi de diğer hocanın sınıfına girdim. Sonra Meslektaşım bana eve gidebilirsin A bey seni aradı, sanırım kararını verecek “dedi. Ben eşyalarımı aldım oradan ayrılır gibi A beyin odasına gidecekken velinin biri geldi arkamdan. Veliyle görüştükten sonra benimle görüştü. Memnun musun ? Nasıl gidiyor diye sordu. Yalnız sen çekingensin. Seni İngilizce konuşurken görmedim ama B öğretmenim senin İngilizce konuştuğunu söyledi” dedi. Ben senden sadece İngilizce konuşup sosyalleşmelerini istiyorum. Ayakta bebek sallamanı istemiyorum dedi. Bana kapıdan uğrayıp oo öğretmenim alışmışsınız diyen insan şimdi de bana bunu söylüyor. İşte şarkıları ezberlemek 1-2 dakikanı almaz dedi. Neyse ben çocuklara bu kadar ısınmışken yol bahanesiyle ve bu yetkili olan kişinin söylemleri yüzünden 2.günü işe gitmekten o zaman vazgeçtim. Kendi mesleğim harici birçok işte çalıştım. 8 saat ayakta kaldığım da oldu. Sabahın 6’sında eve geldiğim de oldu. Ama söz konusu kendi mesleğim olunca niyeyse en ufacık sebepten işi bırakma kararı aldım. Sebebi nedir ?
Ece Hanım,
Sizin durumunuzda pişmanlık ve kaygı hissetmeniz oldukça doğal. Çalışma ortamında belirsizlik ve yeterli destek görememek, motivasyonunuzu düşürebilir ve kaygı yaratabilir. Ayrıca, kendi mesleğinizle ilgili yüksek beklentileriniz olabilir ve bu beklentilere ulaşamadığınızda hayal kırıklığı yaşıyor olabilirsiniz. Çalışma koşulları ve yöneticilerinizin tutumu da kararlarınızı etkileyen önemli faktörler arasında yer alır. Kendinize karşı daha sabırlı olmalı ve bu tür duyguların normal olduğunu kabul etmelisiniz. Bu deneyimleri birer öğrenme fırsatı olarak görüp, gelecekte daha iyi kararlar almanıza yardımcı olacak şekilde değerlendirebilirsiniz.