Kıskançlık, çoğu insanı rahatsız eden ve yaşamlarını olumsuz etkileyebilen bir duygudur. Bu duygu, bir ilişkiyi kaybetme korkusu, tehdit altında olduğunu hissetme veya başkasının sahip olduğu bir şeye sahip olma isteğiyle tetiklenir. Kıskançlık doğuştan gelen bir özellik değildir; sonradan öğrenilen ve insanların psikolojisini derinden etkileyebilen bir duygudur. Genellikle kişinin kendini yetersiz hissetmesi ve özgüven eksikliği yaşaması bu duygunun ortaya çıkmasına neden olur. Kıskançlık duygusu, yalnızlık, mutsuzluk, çaresizlik, öfke ve değersizlik hissi gibi diğer olumsuz duygularla birlikte yaşanabilir.

Kıskançlık gelip geçici olabileceği gibi, kişinin tüm yaşamını olumsuz etkileyebilecek bir hale de gelebilir. Dozunda olduğu sürece bu duygu bir hastalık olarak değerlendirilmez ve sadece bir davranış bozukluğu olarak kabul edilir. Ancak bu duyguyu yaşayan kişiler, kıskançlıklarının yerinde olup olmadığını sorgulamalıdır. Çünkü kıskançlık, çoğunlukla insanların iç dünyalarından kaynaklanan abartılmış düşüncelerden oluşur. Kıskançlık, insanların doğasında olsa da bu duyguyla baş etmeyi öğrenmek gerekir. Dozunda yaşandığında ilişkileri canlandırabilirken, aşırıya kaçtığında ilişkilerde ciddi zararlar oluşturabilir. Kıskançlığın aşırıya kaçması durumunda, depresyon gibi ağır psikolojik etkiler ortaya çıkabilir. Günümüzde evliliklerin sona erme nedenleri arasında kıskançlık ve buna bağlı olarak uygulanan şiddet ilk sırada yer almaktadır.

Bu duygunun özellikle evli ya da birlikte olan çiftler arasında yaşanması için üçüncü bir kişinin varlığı gerekebilir. Bu durum, gerçek bir olaydan kaynaklanabileceği gibi tamamen hayal ürünü de olabilir. Birbirine cinsel duygular besleyen çiftler, görünüşte aralarında sevgi varmış gibi gözükse de, cinsellik konusunda yaşanacak kıskançlıklar tamamen farklı bir boyut kazanabilir. Sevgi yerini bir anda şiddete bırakabilir. Aşırı kıskançlık yaşayan kişiler her zaman bu duygudan zarar görecektir. Normal seviyede yaşandığında, kıskanılan kişilerin bile bu durumdan keyif aldığı görülürken, aşırılığa kaçıldığında kıskanılan kişinin de rahatsız olduğu görülmektedir. Erkeklerin genellikle özgüven eksikliği yaşaması, karşısındaki kişiye bezdirici şekilde kıskançlık göstermelerine neden olabilir.

Çoğu kişi başkalarını kıskandıklarını kabul etmek istemez. Kıskançlığı kötü olarak kabul ederek, kendilerini etkilemediğini düşünürler. Fakat kıskançlık, insanların varlığı kadar gerçektir. İnsanların bulunduğu her ortamda kıskançlık var olacaktır. Hayvanlarda bile bulunan bir duygudur. Aksine içinde kıskançlık duygusu taşımayan kişi normal kabul edilmemelidir. Başkasını kıskanmadan yaşamını sürdüren kişiler, hayatı anlamamış olanlardır. Kendimizden daha iyi durumda olanları kıskanmamak, sahip olamadıklarımıza sahip olanları görmezden gelmek, güzelliği göz ardı etmek insanlar için uygun olmayan davranışlardır. Herkeste eşit derecede olmasa da genellikle özgüveni olmayan, kendini değersiz gören kişiler bu duyguyu daha yoğun yaşarlar. Kadın ve erkekler bu duygularla farklı şekillerde mücadele ederler. Kadınlar haklarından vazgeçerek yapıcı yaklaşırken, erkekler tehdit ve kaba kuvvete başvurarak sonuç elde etmeye çalışırlar. Kıskançlık, kadın ve erkek ikili ilişkilerinde yaşanabileceği gibi, ergenlik döneminde arkadaşlıklarda, çocuklar arasında, kardeşler arasında ve iş ilişkilerinde de yaşanabilir. Bu duygu nedeniyle kardeşinizden, eşinizden veya arkadaşınızdan ayrılmak, olmaması gereken sonuçların önlenmesi kişilerin kendi çabasıyla gerçekleşecektir. Bunu başaramayanlar mutlaka profesyonel destek almalıdır.

Kıskançlık duygusunun etkisi altında olan kişiler, öncelikle ilişkilerini korumayı ve sürdürmeyi öğrenmelidir. Yapıcı olarak, tamamen kendinden özveride bulunmadan yaşamı paylaşmaya çalışmalıdır. Ancak kişiler böyle davranmayıp, öç alma duygularıyla hareket ederek, küserek, tehdit ederek veya kaba kuvvete başvurarak ilişkiyi düzene sokmaya çalışırlar. Bu kişiler mutlaka öz saygılarını ve özgüvenlerini sağlamalıdır. Kendilerini değersiz, önemsiz, sevilmeyen ve sayılmayan bir kişi olarak görmemeleri gerekir. Bu süreçte bir psikologdan yardım almak faydalı olacaktır. İlişkilerin doğru yöntemlerle düzene sokulması ve iç dünyasının rehabilite edilmesi bu sorundan kurtulmanın yolunu açar. Çocukluk çağında bu duygunun esiri olmuş olan kişiler, yetişkinlik dönemlerinde bunu daha yoğun yaşarlar. Bu yüzden özellikle çocukluk döneminde kardeşler arasında başlayan kıskançlıklarda, anne ve babaya büyük görevler düşmektedir. Çocukların ayakları yere basan bireyler olarak yetişmesini sağlamalıdırlar. Kıskançlık tadında olduğu sürece doğal bir ihtiyaç kabul edilmeli, dozu kaçan bir duyguya dönüştüğünde ise olmaması gereken bir duygu olarak kabul edilmelidir.